Fotoalbum » Landschap » Wilgen, struikvormen, met spiegeling, koud en verstild landschap, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Wilgen, struikvormen, met spiegeling, koud en verstild landschap, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Wilgen, struikvormen, met spiegeling, koud en verstild landschap, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Er was mooi weer beloofd voor vandaag. Nou ja, de start viel mij erg tegen. Op een gegeven ogenblik wel prachtig licht om even later het zwerk weer vol te zien trekken met damp; de gehele ochtend afwisselend dampig en heiig.
In het infiltratiegebied zijn weer wilde zwanen (Cygnus cygnus) waargenomen. Ik heb ze gezien en gefotografeerd, maar wat is dat nog lastig als de lucht zo vochtig is.
Het was praktisch windstil en langs een van de infiltratiebekkens spiegelden deze wilgen, in struikvorm, zich in het verstilde water met een rand van ijs. Het was dus ook fris; “handschoenenweer”.
Dit verstilde landschap vastleggen bleek nog niet zo eenvoudig. Ik moest erg veel experimenteren met de belichting en ook met de iso-waarde. Een hogere iso geeft zeker onder deze weersomstandigheden meer ruis in de foto. Dit wordt mede veroorzaakt doordat de nevel (druppeltjes in de lucht) extra reflecteert en op zich natuurlijk al korrelig is.
De kleur van de lucht was heel lichtgrijs. Meer belichten geeft dan een uitgebeten lucht, waarin niets meer van kleur te ontdekken valt. Dit geeft een erg lelijk effect in een foto. Ik moet toch eens één of meerdere grijsverloopfilters gaan aanschaffen.
Ik wilde ook een grote scherptediepte realiseren en moest daarvoor een hoog diafragmagetal (kleine opening) gebruiken. Daarbij wel beseffend dat nevelig weer een scherpe foto zeker niet gemakkelijk maakt. Een klein diafragma heeft weer tot gevolg, dat de sluitertijd langer wordt. Nu fotografeer ik bijna altijd op statief of vanaf een piepschuimbolletjeszak; een lange sluitertijd is dan geen onoverkomelijk bezwaar. Ik heb de techniek nog wat meer ingeschakeld door de zelfontspanner in combinatie met de anti-shock-functie van de camera te gebruiken. Bij de laatste functie klapt de spiegel op voordat de sluiter zich opent. De tijdsinterval kan ik zelf bepalen. Hinder van trillingen door het opklappen van de spiegel, dus bewegingsonscherpte, wordt zo maximaal voorkomen.
Al met al nogal wat kunst-en vliegwerk, maar dat mag van mij ook wel voor een mooi resultaat …......; naar mijn mening tenminste.
Foto gemaakt op: 29-01-2011
Afmeting: 2656x3541 pixels / 22,49x29,98 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 22
Focuslengte: 78 mm.
Sluitertijd: 1/15
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Er was mooi weer beloofd voor vandaag. Nou ja, de start viel mij erg tegen. Op een gegeven ogenblik wel prachtig licht om even later het zwerk weer vol te zien trekken met damp; de gehele ochtend afwisselend dampig en heiig.
In het infiltratiegebied zijn weer wilde zwanen (Cygnus cygnus) waargenomen. Ik heb ze gezien en gefotografeerd, maar wat is dat nog lastig als de lucht zo vochtig is.
Het was praktisch windstil en langs een van de infiltratiebekkens spiegelden deze wilgen, in struikvorm, zich in het verstilde water met een rand van ijs. Het was dus ook fris; “handschoenenweer”.
Dit verstilde landschap vastleggen bleek nog niet zo eenvoudig. Ik moest erg veel experimenteren met de belichting en ook met de iso-waarde. Een hogere iso geeft zeker onder deze weersomstandigheden meer ruis in de foto. Dit wordt mede veroorzaakt doordat de nevel (druppeltjes in de lucht) extra reflecteert en op zich natuurlijk al korrelig is.
De kleur van de lucht was heel lichtgrijs. Meer belichten geeft dan een uitgebeten lucht, waarin niets meer van kleur te ontdekken valt. Dit geeft een erg lelijk effect in een foto. Ik moet toch eens één of meerdere grijsverloopfilters gaan aanschaffen.
Ik wilde ook een grote scherptediepte realiseren en moest daarvoor een hoog diafragmagetal (kleine opening) gebruiken. Daarbij wel beseffend dat nevelig weer een scherpe foto zeker niet gemakkelijk maakt. Een klein diafragma heeft weer tot gevolg, dat de sluitertijd langer wordt. Nu fotografeer ik bijna altijd op statief of vanaf een piepschuimbolletjeszak; een lange sluitertijd is dan geen onoverkomelijk bezwaar. Ik heb de techniek nog wat meer ingeschakeld door de zelfontspanner in combinatie met de anti-shock-functie van de camera te gebruiken. Bij de laatste functie klapt de spiegel op voordat de sluiter zich opent. De tijdsinterval kan ik zelf bepalen. Hinder van trillingen door het opklappen van de spiegel, dus bewegingsonscherpte, wordt zo maximaal voorkomen.
Al met al nogal wat kunst-en vliegwerk, maar dat mag van mij ook wel voor een mooi resultaat …......; naar mijn mening tenminste.
Foto gemaakt op: 29-01-2011
Afmeting: 2656x3541 pixels / 22,49x29,98 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 22
Focuslengte: 78 mm.
Sluitertijd: 1/15
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod