Fotoalbum » Landschap » Vervallen loods en schuur in de Wijkermeerpolder
Vervallen loods en schuur in de Wijkermeerpolder
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Vervallen loods en schuur in de Wijkermeerpolder
In ons land zijn de sporen van menselijke activiteit bijna overal te zien. Soms heel klein en onopvallend en soms kun je er echt niet omheen fotograferen. In een enkel geval nodigt het zelfs mij uit om de lens er eens op te richten.
Deze vervallen loods en schuur staan in de Wijkermeerpolder langs de Sint Aagtendijk. Ik ben er al vele malen langs gefietst en heb er ook al eens foto's van gemaakt. Mooi …., maar net niet dat! Vandaag werkte de helderheid van de lucht en het licht prima mee.
De restanten van de gebouwen raken steeds verder onttakeld. Er verdwijnen steeds meer metalen golfplaten van de loods en ook de schuur ervoor raakt steeds meer onderdelen kwijt. Erosie en corrosie doen hun werk. De natuur ruimt het uiteindelijk wel op, want die heeft toch de langste adem. De planten direct rond de bouwwerken zullen hun best gaan doen om het geheel aan het zicht te onttrekken, als zij daar de gelegenheid tenminste voor krijgen.
Het akkerbouwland rond de loods wordt nog steeds gebruikt voor de teelt van gewassen. Na het ploegen voor de winter wacht de grond nu op de eg om de grote bonken klei te verkruimelen, zodat de zaden weer aan de bodem toevertrouwd kunnen worden. De afgelopen winter heeft ongetwijfeld meegeholpen om de bodemstructuur te verbeteren. Klei, dat bevroren is geweest, verkruimelt nu eenmaal gemakkelijk en is ook beter te bewerken. De bonken vriezen letterlijk stuk.
Over de natuurwaarde van deze bouwvallen kun je discussiëren. Voor de één zijn het storende elementen, die direct het veld moeten ruimen. Een ander zal het verval misschien graag willen volgen; wat doet de tijd met onze bouwwerken? Gezien mijn waarnemingen van de afgelopen jaren kan ik constateren, dat veel dieren en vogels er een schuilplek en misschien ook wel nestplaats vinden. Zelfs tijdens het verval behouden de gebouwen een functionaliteit; zij het dan een onbedoelde. Dat maakt voor het dierenleven geen donder uit. Er wordt niet gekeken naar onvolkomenheden of het gebrek aan een likje verf.
Ik vraag mij dan wel af hoelang dit panorama nog te aanschouwen zal zijn. Staat er op een gegeven ogenblik een bureaucraat op, die de eigenaar van deze opstallen aan gaat aanschrijven met het verzoek actie te gaan ondernemen. Misschien krijgt “Vadertje Tijd”, samen met de elementen de gelegenheid om hun onvermijdelijke opruimwerk te verrichten. Dit duurt dan wel even, maar wie weet, wordt het geheel alleen maar fotogenieker.
Foto gemaakt op: 07-03-2010
Afmeting: 3595x2696 pixels / 30,44x22,83 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 22
Focuslengte: 126 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
In ons land zijn de sporen van menselijke activiteit bijna overal te zien. Soms heel klein en onopvallend en soms kun je er echt niet omheen fotograferen. In een enkel geval nodigt het zelfs mij uit om de lens er eens op te richten.
Deze vervallen loods en schuur staan in de Wijkermeerpolder langs de Sint Aagtendijk. Ik ben er al vele malen langs gefietst en heb er ook al eens foto's van gemaakt. Mooi …., maar net niet dat! Vandaag werkte de helderheid van de lucht en het licht prima mee.
De restanten van de gebouwen raken steeds verder onttakeld. Er verdwijnen steeds meer metalen golfplaten van de loods en ook de schuur ervoor raakt steeds meer onderdelen kwijt. Erosie en corrosie doen hun werk. De natuur ruimt het uiteindelijk wel op, want die heeft toch de langste adem. De planten direct rond de bouwwerken zullen hun best gaan doen om het geheel aan het zicht te onttrekken, als zij daar de gelegenheid tenminste voor krijgen.
Het akkerbouwland rond de loods wordt nog steeds gebruikt voor de teelt van gewassen. Na het ploegen voor de winter wacht de grond nu op de eg om de grote bonken klei te verkruimelen, zodat de zaden weer aan de bodem toevertrouwd kunnen worden. De afgelopen winter heeft ongetwijfeld meegeholpen om de bodemstructuur te verbeteren. Klei, dat bevroren is geweest, verkruimelt nu eenmaal gemakkelijk en is ook beter te bewerken. De bonken vriezen letterlijk stuk.
Over de natuurwaarde van deze bouwvallen kun je discussiëren. Voor de één zijn het storende elementen, die direct het veld moeten ruimen. Een ander zal het verval misschien graag willen volgen; wat doet de tijd met onze bouwwerken? Gezien mijn waarnemingen van de afgelopen jaren kan ik constateren, dat veel dieren en vogels er een schuilplek en misschien ook wel nestplaats vinden. Zelfs tijdens het verval behouden de gebouwen een functionaliteit; zij het dan een onbedoelde. Dat maakt voor het dierenleven geen donder uit. Er wordt niet gekeken naar onvolkomenheden of het gebrek aan een likje verf.
Ik vraag mij dan wel af hoelang dit panorama nog te aanschouwen zal zijn. Staat er op een gegeven ogenblik een bureaucraat op, die de eigenaar van deze opstallen aan gaat aanschrijven met het verzoek actie te gaan ondernemen. Misschien krijgt “Vadertje Tijd”, samen met de elementen de gelegenheid om hun onvermijdelijke opruimwerk te verrichten. Dit duurt dan wel even, maar wie weet, wordt het geheel alleen maar fotogenieker.
Foto gemaakt op: 07-03-2010
Afmeting: 3595x2696 pixels / 30,44x22,83 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 22
Focuslengte: 126 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
