Fotoalbum » Bomen » Vlier, bloemen, bloesem, Westbroekroute
Vlier, bloemen, bloesem, Westbroekroute
Sambucus niger
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Vlier, bloemen, bloesem, Westbroekroute
Wetenschappelijke naam: Sambucus niger
De vlieren bloeien weer volop. Met hun grote schermen, soms ook kleinere overigens, vormen deze bomen nu opvallende verschijningen in ons landschap. Oppervlakkig gezien is zo'n scherm een zee van witte bloemetjes, maar als je de bloemschermen van dichtbij bekijkt valt de eenvoudige schoonheid pas echt op. Daarbij geuren de bloemen ook nog eens lekker; dat vind ik tenminste.
De vlier heeft vijftallige bloemen en na bestuiving door insecten ontwikkelen zich bessen, die uiteindelijk zwart van kleur worden. Van deze vruchten wordt vaak jam of sap gemaakt. Er schijnt ook vlierbessenwijn gemaakt te worden. Er wordt aanbevolen de bessen niet rauw te eten, omdat zij licht giftig zijn. Dit gif is na het koken geheel verdwenen. De vlier kent ook medicinale toepassingen.
Weerbarstigheid, wat een mooi woord eigenlijk, is een kenmerk van de vlier. Vele “aanslagen” worden overleefd. Grote grazers in onze natuurgebieden slopen de vlieren letterlijk. Er wordt bast gegeten en dit dan vooral 's winters. Stammen en takken worden afgebroken en geschild. Schijnbaar dode bomen en takken vertonen in de loop van het voorjaar toch weer jong groen. Pas na vele verwoestende schranspartijen lijken de bomen het op te geven. Ik vind de aanblik van kale staken van de vlier altijd een beetje troosteloos. Als daar later dan toch nog nieuw blad aan verschijnt, roept dat wel weer verbazing op. De natuur blijft ons natuurlijk sowieso verbazen.
Door het merg uit het jonge hout te halen, zou je van takken van de vlier fluitjes kunnen maken. Ik heb dit nog nooit geprobeerd. Het hout kent niet zoveel toepassingen, omdat er meestal niet veel diktegroei in de vlier zit. De bast wekt een kurkachtige indruk, maar heeft hier absoluut niets mee te maken. Echte kurk komt van de kurkeik (Quercus suber) die oorspronkelijk voorkomt in Zuid-Europa en Noord-Afrika.
Voor het maken van deze foto heb ik een tak van een vlier uitgekozen, die in de luwte van de rest van de boom hing. Van de wind had ik op deze manier duidelijk minder last bij het maken van de foto.
Foto gemaakt op: 25-05-2011
Afmeting: 4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 13
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Sambucus niger
De vlieren bloeien weer volop. Met hun grote schermen, soms ook kleinere overigens, vormen deze bomen nu opvallende verschijningen in ons landschap. Oppervlakkig gezien is zo'n scherm een zee van witte bloemetjes, maar als je de bloemschermen van dichtbij bekijkt valt de eenvoudige schoonheid pas echt op. Daarbij geuren de bloemen ook nog eens lekker; dat vind ik tenminste.
De vlier heeft vijftallige bloemen en na bestuiving door insecten ontwikkelen zich bessen, die uiteindelijk zwart van kleur worden. Van deze vruchten wordt vaak jam of sap gemaakt. Er schijnt ook vlierbessenwijn gemaakt te worden. Er wordt aanbevolen de bessen niet rauw te eten, omdat zij licht giftig zijn. Dit gif is na het koken geheel verdwenen. De vlier kent ook medicinale toepassingen.
Weerbarstigheid, wat een mooi woord eigenlijk, is een kenmerk van de vlier. Vele “aanslagen” worden overleefd. Grote grazers in onze natuurgebieden slopen de vlieren letterlijk. Er wordt bast gegeten en dit dan vooral 's winters. Stammen en takken worden afgebroken en geschild. Schijnbaar dode bomen en takken vertonen in de loop van het voorjaar toch weer jong groen. Pas na vele verwoestende schranspartijen lijken de bomen het op te geven. Ik vind de aanblik van kale staken van de vlier altijd een beetje troosteloos. Als daar later dan toch nog nieuw blad aan verschijnt, roept dat wel weer verbazing op. De natuur blijft ons natuurlijk sowieso verbazen.
Door het merg uit het jonge hout te halen, zou je van takken van de vlier fluitjes kunnen maken. Ik heb dit nog nooit geprobeerd. Het hout kent niet zoveel toepassingen, omdat er meestal niet veel diktegroei in de vlier zit. De bast wekt een kurkachtige indruk, maar heeft hier absoluut niets mee te maken. Echte kurk komt van de kurkeik (Quercus suber) die oorspronkelijk voorkomt in Zuid-Europa en Noord-Afrika.
Voor het maken van deze foto heb ik een tak van een vlier uitgekozen, die in de luwte van de rest van de boom hing. Van de wind had ik op deze manier duidelijk minder last bij het maken van de foto.
Foto gemaakt op: 25-05-2011
Afmeting: 4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 13
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
